تأثیر خودگفتاری آموزشی و نوع کانون توجه بر یادگیری مهارت شوت هندبال دانش آموزان پسر مقطع متوسطه (دوره اول)

هدف از این تحقیق تاثیر خودگفتاری آموزشی و نوع کانون توجه بر یادگیری مهارت شوت هندبال دانش آموزان پسر بود. نوع تحقیق نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان پایه هشتم شهر اهواز تشکیل می دادند که از بین آنها بصورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی ، 75 نفر انتخاب و بر اساس نمرات پیش آزمون در 5 گروه 15 نفری (خودگفتاری آموزشی با دستورالعمل کانون توجه درونی ، خودگفتاری آموزشی با دستورالعمل کانون توجه بیرونی ، کانون توجه درونی ، کانون توجه بیرونی و گروه کنترل) تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری در این بخش، آزمون شوت هندبال زین بود و مرحله اکتساب شامل 5 جلسه و هر جلسه شامل 45 دقیقه در طول دو هفته تمرین بود، آزمون یادداری نیز بعد از مرحله اکتساب و یک هفته بی تمرینی انجام گرفت. نتایج آزمون واریانس یک طرفه و آزمون پی گردی توکی نشان داد که تمامی گروه ها در مرحله اکتساب و یادداری دارای پیشرفت بوده اند ولی بین گروه ها ، گروه خودگفتاری آموزشی همراه با دستورالعمل کانون توجه بیرونی در مرحله اکتساب و یادداری عملکرد بهتری داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت تمرین همراه با خودگفتاری آموزشی و نوع کانون توجه بیرونی تاثیرات بیشتری بر یادگیری شوت هندبال دارد و پیشنهاد می شود در یادگیری شوت هندبال از این روش استفاده شود.